De foto die Maze de Boer als afbeelding voor de uitnodigingskaart van zijn tentoonstelling gebruikte, is genomen in mei 1930. Wie goed kijkt ziet dat waar nu de galerie is, in het verleden een drogisterij gevestigd was.
Zoals vaker neemt de Boer de ruimte als uitgangspunt voor zijn werk. Ook dit keer gaat hij in op de geschiedenis van de desbetreffende plek. Zo worden de sociale en politieke associaties haast vanzelfsprekend het eigenlijke onderwerp van de installatie. Het gaat nooit zomaar om een decor op een decor. Tegelijkertijd doet de Boer in al zijn werk een onderzoek naar werkelijkheid en illusie. Dit klinkt als een cliché, maar bij hem worden deze begrippen zo zorgvuldig door gevoerd dat er een hard soort absurdisme ontstaat. Voor “Depth of Field” bouwde de Boer een denkbeeldige jaren dertig drogisterij geheel na uit hout - compleet met producten als Sun light zeep, Bolletje beschuit en Droste cacao. De blokken geven met hun grof geschilderde contouren slechts een aanduiding van het desbetreffende product. Van deze setting maakte de Boer een zwart wit foto op bijna ware grootte. Het resultaat is een maquette die verwijst naar wat ooit was in plaats van naar wat komen gaat. Maar achter de foto bevindt zich de werkelijkheid of juist de illusie. Welk begrip de overhand krijgt, ligt aan het perspectief van de toeschouwer.
“World of Welcome” is een verwijzing naar het project dat Irene Fortuyn voor het bezoekerscentrum van het Vredespaleis (Carnegie Foundation) in Den Haag aan het maken is. Het wordtdeze zomer geïnstalleerd en bestaat uit een wereldkaart van messing (2.40 x 6 meter) waar in elke taal, corresponderend met het desbetreffende land, het woord ‘welkom’ uit gewaterstraald is. Naast dit werk komt er een gefilmde portrettenreeks van ongeveer 45 deelnemers aan de Summer School van Public and Private International Law. Deze jonge juristen, de rechtelijke macht van de toekomst, vertellen voor de camera wat het begrip ‘welkom’ in hun cultuur betekent. Van Griekenland tot Kameroen, van Polen tot Colombia, van Mongolië tot Israël. De portretten zijn door middel van een QR code te bekijken op een smartphone via You Tube. In de galerie is een miniatuurversie van deze installatie te zien. Alleen hangt de wereldkaart hier als een sluier aan de muur. De woorden buitelen over elkaar heen en gaan in elkaar op alsof er geen grenzen bestaan.
De tentoonstelling is te zien van 26 mei tot 30 juni bij Galerie Diana Stigter in Amsterdam. Opening zaterdag 26 mei van 17.00 – 19.00 uur.
-
